ارباب خودم سر تو بالا کن... - وبلاگ هلو

به گزارش وبلاگ هلو، خبرنگاران نعمت الله فاضلی: حاجی فیروز از نمادهای نوروز و سخنگوی مردمی اندیشه ایرانی است. با لباسی قرمز و صورتی سیاه در کوچه و خیابان دایره زنگی در دست، ترانه شاد می خواند و ازتأمل، ساختن و شدن انسانی می گوید. مردم، ارباب اویند، و او، خاک پای مردم حتی فقیرترین شان. پیامش شادی، امید، کار و سربلندی است. حاجی فیروز، دنیا بینی انسان ایرانی است که از دل صدها و هزاران سال تاریخ پر فراز و نشیب بیرون آمده است. حاجی فیروز با زبان سادهِ مردمِ بازار ترانه می خواند:

ابراب خودم سامبولی بلیکم/ ابراب خودم سرتو بالا کن/ ابراب خودم از خواب بیدار شو/ ارباب خودم همراه ما شو/ با بنده که چند صد ساله هستم/ دست تو بیار بزار تو دستم/ با همدیگه یک صدا بخونیم/ بعد از این دیگه با هم بمونیم.

ارباب خودم سرتو بالا کن/ ارباب خودم من و نگاه کن/ ارباب خودم یک لطف به ما کن/ مژده بدم ای مردم بازار/ بیدار بشین از خواب دلازار/ این مشکله این حقیر هر سال/ خیلی سخته تا بیدار بشن مردم بازار

هر سال موقع نوروزی ندای بیداری می زند، یعنی نوروز هنگام بیداری است. هر چند می داند که خیلی سخته تا بیدار بشن مردم بازار. اما ناامید نیست و هر سال به کوچه و خیابان می آید با مردم بازار سخن می گوید و با شادی می خواند که ابراب خودم از خواب بیدار شو. او بیداری، شادی، امید، کار و همراهی با هم و عشق به ایران را راهبرد اصلی زندگی می بیند.

او نماد ایران است، ایرانی که چند صد ساله است و اگر دستان مان را در دستش بگذاریم و به این پیغام او گوش جان سپاریم که ابراب خودم فصل بهاره یعنی فرصتی دوباره برای شروع کردن و شروعگری، می توانیم ایران را دوباره بسازیم. البته این ساختن زحمت دارد و همت می طلبد. برای همین حاجی فیروز ما را دعوت می نماید به کوشش و تقلای سخت تر و می گوید ابراب خودم موقع کاره. یعنی باید به ساختن، فراوری و آفریدن بیندیشیم.

همه باید آورده ای در این دنیا بیاوریم و بیافرینیم. یکی کالا می سازد، یکی کلمات و یکی دیگر خدمات و همه با هم خود را و وطن را و انسانیت مان را می سازیم. این همان چیزی است که باید برایش تصمیم بگیریم و ناامید نشویم. در دنیا بینی حاجی فیروز این ساختن و تقلای برای وجود در فضایی از امید و شادی ممکن می گردد.

به قول حاجی فیروز ابراب خودم چرا نمی خندی. خنده حاجی فیروز، خندیدن نیست، شیوه ای از دیدن و نگریستن به خود، جامعه و دنیا است؛ شیوه ای که امکان ها را می بیند و بر قابلیت انسان برای ساختن، ایمان دارد.

باری، با همه سختی ها، دست در دست هم می گذاریم و سالی تازه را شروع می کنیم و با همه فلاکت های این روزگار کرونایی و تحریم، همراه با حاجی فیروز می سراییم ابراب خودم سر تو را بالا کن.