حال کتاب خوب نیست؛ هم اکنون نیازمند کمک شماست - وبلاگ هلو

به گزارش وبلاگ هلو، خبرنگاران در اردبیل- حاتم رسولی: پیشرفت هر جامعه ای منوط به استفاده درست و به هنگام از تجربیات و دستاوردهای گذشتگان، برنامه ریزی دقیق برای آینده، مدیریت صحیح منابع و امکانات موجود و همچنین بهره گیری مناسب از سرمایه های مادی و معنوی خویش است.

فرهنگ به عنوان سرمایه معنوی جامعه، نقش بسزایی در پیشرفت و تعالی جامعه دارد و می توان گفت نقش اصلی را در این میان بازی می نماید. فرهنگ هر جامعه سرمایه تمام ناشدنی آن جامعه است و تحقیقاً ارتقای شاخص های فرهنگی برای بهبود روابط انسانی و اجتماعی، ضرروتی انکارناپذیر است.

تمام دستاوردهای بشر، سنت ها و آیین ها، آداب و رسوم و هر آنچه به عنوان میراث معنوی در جامعه از آن یاد می گردد، جزئی از فرهنگ است. اینکه چگونه می توان از فرهنگ گذشته پاسداری کرد، به چه شیوه ای می توان آن را در زندگی امروز - که نسبت به گذشته با تغییرات مختلفی روبه رو است - به کار بست یا با کدامین راهکارها می گردد آن را برای آیندگان حفظ و به آنان منتقل کرد، سئوالاتی است که بسیاری از اندیش ورزان برای آن پاسخ های گوناگونی ارائه داده اند؛ اما می گردد پاسخ های همه خردمندان را در یک واژه خلاصه کرد. بهترین ابزار برای بهره مند شدن از فرهنگ - که مانند هوا در اطراف ما بوده و نمی گردد حتی لحظه ای بدون آن زیست - کتاب است.

پیشرفت های علمی و فرهنگی تمام جوامع انسانی، ارتباط عمیق و گسترده ای با کتاب دارد. بخش مهمی از ارزش ها و هنجارها به وسیله کتاب به انسان ها منتقل شده و در آنها درونی می گردد. آرا و اندیشه انسانی به واسطه کتاب منتشر می گردد و با خواندن کتاب در ذهن و فکر افراد رسوخ پیدا می نماید. گذشتگان توسط کتاب با ما سخن می گویند و بهترین راه ارتباطی با حال و آینده کتاب است. هر آنچه را دیده و شنیده ایم، با یاری کتاب به هم منتقل می کنیم و با دیگران در احساسات و افکارشان شریک می شویم. این خاصیت کتاب است که در هر زمان و مکانی با کمترین زحمت در اختیار ماست و تبادل فکر و اندیشه را برای ما آسان ساخته است.

ابزارهای متعدد فرهنگی مانند سینما، موسیقی، رسانه، تئاتر، هنرهای تجسمی و ... هم در این وادی نقش آفرین هستند، اما هیچکدام همچون کتاب نمی شوند. کتاب ویژگی های برجسته خود را دارد. نادیده دریافت مطالعه آسیب های جدی را به بدنه فرهنگی و تاریخ جامعه وارد می سازد. بدون مطالعه افراد جامعه تبدیل به ماشین هایی می شوند که فقط بلدند کار نمایند و احتیاج های زیستی خود را برآورده سازند. بدون مطالعه فرهنگ بالنده معنایی ندارد. تا تضارب آرا و اندیشه در جامعه وجود نداشته باشد و افکار و اندیشه ها در بوته نقد و نظر قرار نگیرند، چگونه باید انتظار داشت تا جامعه ای به پیشرفت و تعالی دست یازد.

امروزه ابزارهای ارتباطی ما را با دنیای مجازی آشنا ساخته است. دنیایی که در آن به سرعت به همه چیز می توان دست یافت. تکیه صرف بر دانش فضای مجازی و اعتیاد لجام گسیخته به آن، ما را با حلاوت و شیرینی یک ساعت مطالعه عمیق، بیگانه ساخته است. جامعه به سوی دیجیتالی شدن راه می پوید و کتاب - این ابزار رشد و تعالی - به محاق رفته است. میزان مطالعه کتاب و رسانه های مکتوب به شدت کاهش یافته و بیم آن می رود که در فرهنگ جوامع، کارویژه کتاب رنگ ببازد.

یار مهربان، دیگر مهربانی نمی بیند و نظام فرهنگی که باید بر پایه های کتاب و کتابخوانی پایدار باشد، روزهای بدی را سپری می نماید. فرهنگ جامعه در هجوم صاعقه های سهمگین تهاجم فرهنگی ناتوان شده و هیکل نحیفش در برابر امواج بلند، کوبنده و رنگارنگ رسانه های بیگانه تاب تحملش را از دست داده است.

حال کتاب خوب نیست؛ هم اکنون احتیاجمند یاریتان است.