مختل شدن سیستم مغز با این بیماری - وبلاگ هلو

به گزارش وبلاگ هلو، متخصص مغز و اعصاب گفت: گیلن باره یکی از بیماری هایی است که باعث اختلال در کار سیستم هماهنگ کننده مغز می شود.

به گزارش وبلاگ هلو، محمد اکبریان اظهار کرد: سندروم گیلن باره نوعی بیماری است که اعصاب محیطی را گرفتار می کند. عملکرد اعصاب محیطی به گونه ای است که مغز را با تمام قسمت های بدن در یک ارتباط گسترده نگه می دارد؛ یعنی فرمان های مغزی از طریق این ارتباطات به سایر نقاط بدن می رسند. این ارتباط را می توان به نوعی سیم کشی گسترده و دقیق تشبیه کرد که عوامل و محرک های محیطی را به مغز می رساند و برای انجام حرکات، فرمان های مغزی را به عضلات منتقل می کند. اگر این ارتباط کارش را به درستی انجام ندهد مغز فرمان را می دهد، ولی این سیم کشی نمی تواند فرمان را به ارگانی که اجرا کننده است برساند.

او افزود: گلین باره یکی از بیماری هایی است که باعث اختلال در کار سیستم هماهنگ کننده مغز می شود. این بیماری منجر به از بین رفتن و آسیب به رشته های محیطی که در حال رفت و آمد به مغز هستند، خواهد شد. در این بیماری رشته های عصبی نمی توانند فرمان های مغزی را به محیط ببرند یا احساسات محیطی را به مغز برسانند که در این شرایط شخص فلج می شود.

این متخصص مغز و اعصاب ادامه داد: علت این بیماری هنوز به طور قطعی مشخص نیست، ولی احتمالا یک بیماری خود ایمنی باشد به طوری که بدن خودش ماده ای می سازد که باعث اختلال در انتقال فرمان ها می شود. برخی از متخصصان معتقدند بیماری های ویروسی مثل کووید می تواند یکی از علل این سندروم باشد.

اکبریان بیان نمود: وقتی ویروس ها وارد سیستم ایمنی می شوند بدن ماده ای می سازد که ویروس را بکشد، به احتمال زیاد این ماده روی اعصاب محیطی تاثیر منفی می گذارد و آن را از بین می برد. در این بیماری عضلات به تدریج ضعیف می شوند و گاهی ممکن است فرد کاملا فلج شود و به طور کلی احساسات در اندام های بدن را از دست دهد.

اکبریان شرح داد: سندروم گلین می تواند در سریع ترین زمان ممکن طی 24 یا 48 ساعت به صورت حاد در مغز مستقر شود. درمان این بیماری به کمک دارو و به صورت تدریجی انجام می شود. در برخی موارد بسیار نادر هم بیمار تا آخر عمر بهبود پیدا نمی کند.

وی افزود: برای تشخیص این سندروم به یک معاینه دقیق نورولوژیک نیاز داریم. بهترین وسیله برای تشخیص این بیماری نوار عصب و عضله است. در مراحل بعدی آزمایش های خون و نمونه برداری از مایع نخاع به نام روش های تشخیصی مکمل مورد استفاده قرار می گیرند.

این متخصص مغز و اعصاب بیان نمود: برای درمان این بیماری ابتدا باید از طریق تصفیه پلناما، سموم وارد شده به بدن را خارج کنیم. در مرحله بعدی به کمک تجویز برخی از دارو ها مثل ترکیبات کورتون، واکنش های سم سازی را ضعیف می کنیم.

اکبریان ادامه داد: در مراحل تکمیلی درمان با کمک دارو ها و پس از توقف علائم بیماری به کمک فیزیوتراپی در طولانی مدت و یا با استفاده از دز های یاداور شدت اوج گیری بیماری را کنترل می کنیم.

این متخصص مغز و اعصاب گفت: به طور کلی درمان این سندروم 70 تا 80 درصد نتیجه بخش است و جای نگرانی برای بیمار وجود ندارد و فقط در کمتر از 20 درصد از موارد ممکن است بهبودی حاصل نشود.

منبع: وبلاگ هلو