نحوه حمله و بهبودی سلول های ایمنی چگونه است؟ - وبلاگ هلو

به گزارش وبلاگ هلو، تهران (پانا) - ماکروفاژها سلول های ایمنی ذاتی هستند که به مبارزه با عفونت ها، ترمیم بافت و حفظ هموستاز بافت یاری می نمایند. برای فعال کردن چنین تنوع عملکردی، ماکروفاژها با استفاده از مکانیزم های نامشخصی نشانه های بالقوه متناقضی را در ریزمحیط حل می نمایند.

به گزارش ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، ماکروفاژها به دو دسته طبقه بندی می شوند: مواردی که باعث افزایش التهاب(معروف به M1) به منظور حمله ترشح می شوند و مواردی که التهاب را برای آغاز فرایند بهبودی کاهش می دهند(M2).

الگوی M1-M2 به دانشمندان در درک پاسخ ایمنی ذاتی یاری نموده است. اگرچه دانشمندان مدت هاست که احتمال می دهند انعطاف پذیری ماکروفاژها در درون جانداری بیشتر از این دو سیستم است یعنی یک سلول بسته به شرایط هم می تواند مهاجم باشد و هم درمانگر. اما ماکروفاژهای فردی/تکی در مواجهه با نشانه های M1 و M2 به طور همزمان در یک محیط کنترل شده مانند یک ظرف کشت بافت چه کاری انجام می دهند؟

با استفاده از توالی آر.ان.ای تک سلولی دانشمندان دانشکده مهندسی و علمی کاربردی ییل درک کاملی از نحوه واکنش ماکروفاژهای تکی در برابر محرک های مختلف ارائه دادند. آنها دریافتند که ماکروفاژها علاوه بر اینکه چند وظیفه بر عهده دارد، بیشتر از سایرین به پاسخگویی به نشانه های خاص تمایل دارند.

میلر-ینسن(Miller-Jensen) گفت: ما تصمیم گرفتیم این موضوع را با توالی تک سلولی امتحان کنیم. با این کار وقتی که ماکروفاژها با محرک های التهابی و محرک تحریک می شوند ما دید بسیار دقیق تری از واکنش های ماکروفاژها به دست می آوریم.

محققان پس از این کار تنوع زیادی از ماکروفاژها را کشف کردند، از جمله زیرمجموعه ای از سلول ها که به نظر می رسد فقط برای یک عملکرد خاص مانند ترشح فقط به یک نشانه پاسخ می دهند.

جنسن در ادامه گفت: محرک ها نشانه های محیطی هستند، اما ما فکر می کنیم که ممکن است در شبکه نظارتی در داخل سلول ها تنوع وجود داشته باشد که به بعضی از آنها اجازه می دهد در یک زمان با شدت بیشتری به یک نشانه خاص پاسخ دهند. این یک گام مهم در جهت درک بهتر انواع مختلفی از ماکروفاژها است. این موضوع می تواند به ما یاری کند تا دریابیم ماکروفاژها چگونه در حالت های مختلف برای مثال در یک تومور یا زخم های غیر قابل بهبود و سایر محیط های بیماری به وجود می آیند. اگر درک کامل تری از وجود این زیرمجموعه ها داشته باشیم، ممکن است بهتر دریابیم که چگونه آنها را مورد هدف قرار دهیم یا آنها را تنظیم کنیم.

وی اضافه کرد: پاسخ های متنوع به نشانه های مخالف ممکن است باعث گردد ماکروفاژها به راحتی با تغییر محیط سازگار شوند و همچنین از حالت حمله به تمرکز سریع بر ترمیم بافت تغییر پیدا نمایند. آنها ممکن است احتیاج داشته باشند که همزمان به بسیاری از نشانه ها پاسخ دهند بنابراین ممکن است تعدادی از ماکروفاژها پاسخ دهنده باشند و حمله نمایند. بنابراین وقتی آنها هر دو نشانه را به طور همزمان می بینند نکته مهم اینست که حداقل بعضی از این سلول ها برای ترشح آنچه باید ترشح گردد وجود داشته باشد(اما نه همه این سلول ها) زیرا ممکن است بعضی از آنها برای کار دیگری مورد احتیاج باشند.